بدون عنوان

به نام خدای هستی بخش

تعطیلات عید فطر رو رشت بودیم پیش پدر جون و مادرجون و خاله و البته با توجه به تعطیلات دایی هم زیاد پیشمون اومد روزهای خوبی که زود تموم شدن اما مشکل اصلی روز برگشت بود که ملیکا حاضر نبود باهامون بیاد و کشون کشون ساک قرمز لباسهاش رو با تموم سنگینیش از باباش گرفت و از تو ماشین دوباره برد تو خونه و گفت شما برید منم هروقت دلم تنگ شد تلفنی باهاتون حرف میزنم و با خاله برمیگردم تهرانبگذریم که چه طور بالاخره راضیش کردیم و برگردوندیمش تهران هنوز هم هر از چندگاهی ازم می پرسه که کی میتونه تنهایی خونه مادرجون اینا بمونه؟

تعطیلات اجلاس رو هم تهران موندیم چون بابایی کار داشت روزای ملیکا بیشتر به تماشای کارتون، نقاشی و به هم ریختن اتاقش میگذره عصرها هم بابابایی میریم پارک بازی شبهای دخترم هم اینه که لباسهای مختلفش رو از کمد در بیاره و بپوشه و جلو آینه خودش رو تماشا کنه و منم صبح با انبوهی از لباسها که باید دوباره به چوب لباسی آویزون بشن مواجهم اینم یه عکس از کارهای ملیکا